یکی از اختراعات نظامی هخامنشیان ساخت نوعی از ارابه داس دار بود که در سازمان ارتش و جنگ افزار های آن دگرگونی های بزرگی پدید آورد. کارایی این ارابه ها بسیار بیشتر از ارابه های پیشین بود. هخامنشیان چرخ های ارابه ها را نیرومندتر و استوارتر ساختند تا در میدان کارزار پایداری بهتری داشته باشند و دیرتر از محور خود منحرف گردند. سطح ارابه را گسترده تر ساختند و جایگاه نشست در ارابه را از چوبی ستبر همانند دژی ساختند تا ارابه ران بهتر و با آزادی بیشتری اسب ها را براند. این ارابه ها نه تنها در هر سمت خود مجهز به نیزه و شمشیر های تهدید کننده بودند، در مرکز چرخ ها نیز کاردهای داس مانندی داشتند. این کاردها هر چیزی را که بر سر راه ارابه های در حال حرکت قرار می گرفت تکه تکه می کردند.
این ارابه های مخوف را می توان تانک های ایران باستان نامید. که در دو نوع دو اسبه و چهار اسبه ساخته می شد. این ارابه ها در نبرد ست گوئیه, پتریا, پلوزیم, سکاهای شمال دریا,یونانیان , سکاهای شمال شرق ایران ,رومیان ودر جنگ با شاهان دورغزن جنگید و به عنوان برگ برنده ایرنیان به شمار می رفت
به گفته گزنفون : سرعت این ارابه های داس دار در هنگام قتل عام افراد بقدری سریع بوده که افراد هنگام مردن فرصت نمیافتند حتی چشمان خود را نیز در هنگام جان کندن ببندند. موسس ارابه های داس دار را کورش دوم پارسی ذکر کرده اند.
