مطالعات نشان می دهد 1.5 میلیارد سال پیش زمین هیچ قاره ای نداشت و پوشیده از آب بود
به نظر شما زمین در 3.2 میلیارد سال پیش چگونه بود؟ تحقیقات جدید نشان می دهد که سیاره پوشیده از اقیانوس وسیعی بود و هیچ قاره ای در سطح آن قرار نداشت. به اعتقاد دانشمندان و مطابق نظریه زمین ساخت ورقه ای صخره ها بعد ها به وجود آمدند. حرکت توده های عظیم سنگی به طرف بالا آب های اقیانوس ها را درنوردید و بخشی از اقیانوس ها را قاره ها پوشاندند. دانشمندان سرنخ هایی را درباره این سیاره آبی باستانی در کف دریاهای باستانی یافتند. این دریاهای باستانی اکنون در شمال غربی استرالیا واقع شده اند.
زمین در ابتدای شکل گیری
در حدود 4.5 میلیارد سال پیش برخورد بین گرد و غبار با سنگ های فضایی در سرعت بالا باعث شد تا سیاره زمین شکل بگیرد. یک حباب، فضایی متلاطم از ماگما که هزاران مایل عمق داشت. زمین پس از آن که چرخید خنک شد. سرانجام بعد از هزار تا یک میلیون سال سرمایش ماگما اولین کریستال های معدنی در پوسته زمین را به وجود آورد.
در همین حال آب های اولیه زمین ممکن است توسط ستاره های دنباله دار غنی از یخ که از بیرون از منظومه شمسی می آمدند، شکل گرفته باشد یا احتمالاً در زمانی که زمین تشکیل می شد از گردش ابری عظیم به وجود آمده باشد. این همان ابری است که خورشید و سیاراتی که به دنبال آن می چرخند از آن به وجود آمده اند.
به گفته پروفسور بنجامین جانسون استادیار دانشگاه آیووا: زمانی که زمین یک اقیانوسی از ماگما بود. بخار آب و گازهای مختلف از آن به اتمسفر وارد می شدند.در نتیجه این شرایط، موجب بارش باران هایی شد که در مجموع باعث کاهش دمای زمین به اندازه کافی شد. ما نمی توانیم واقعاً بگوئیم که منبع آب سیاره ما دقیقاً از چیست اما به هر حال هر چه که باشد یک منبع است !!! آن منبع زمانی وجود داشت که اقیانوس ماگما در زمین در جریان بود.
نتایج جدیدترین تحقیقات درباره زمین
در تحقیقات جدید پرفسور جانسون و همکارش Boswell Wing دوباره چشم انداز زیبای پانورامای استرالیارا مورد بررسی قرار دادند. مناظر صخره ای آن یک سیستم زمین گرمایی با قدمت 3.2 میلیارد سال پیش را در دل خود قرار داده اند. به گفته جانسون این سیستم زمین گرمایی گردش کل قشر اقیانوس را از پائین ترین سطح به بالاترین سطح که مثل یک موتور حرارتی است ضبط می کند.لایه های مختلفی در پرتگاه بستر دریا حفظ شده بودند که ایزوتوپ های اکسیژن از آن جمله بودند. رابطه ی بین این ایزوتوپ ها می تواند به دانشمندان کمک کند که اطلاعاتی درباره دما و اقلیم جهانی در اقیانوس باستانی بدست آورند.
با وجود این دانشمندان با آنالیز بیش از 100 نمونه رسوب های مختلف به نتایج شگفت انگیزی دست یافتند. آن ها یافتند که 3.2 میلیارد سال قبل اقیانوس ها اکسیژن 18 بیشتری نسبت به اکسیژن 16 داشتند. دقیقاً برعکس اقیانوس های امروزی !!! مدل سازی رایانه ای آن ها نشان داد که در مقیاس جهانی توده های سنگی قاره ای اکسیژن 18 را از اقیانوس ها آورده اند. وقتی که قاره ها نبودند طبیعتاً اقیانوس ها اکسیژن 18 بیش تری داشتند بررسی نسبت بین این دو ایزوتوپ اکسیژن نشان داد که در آن زمان در مجموع هیچ قاره ای وجود نداشت.
نظر پژوهشگران دیگر در این باره
به گفته جانسون این مقدار با اقیانوس های فعلی کره زمین متفاوت است برای توضیح بیشتر نبود پوسته قاره ای برآینده را در نظر بگیرید. علاوه بر جانسون پژوهشگران دیگر نیز بر این نکته تأکید دارند که زمین زمانی پوشیده از اقیانوس بوده است. با این حال هنوز اتفاق نظر در این باره وجود ندارد که چگونه پوسته قاره ای روی سطح آب پدیدار شده است. البته این پژوهش جدید محدودیت های ژئوشیمیایی واقعی را درباره قرار گرفتن زمین بالای سطح آب بیان می کند.
چشم انداز این نظریه زمین آبی باستانی یک سؤال جذاب دیگر را در ذهن ما تداعی می کند. در چه جایی شکل های اولیه ای از زندگی در سیاره شکل گرفت و آن چگونه تکامل حاصل کرد؟ دو نوع مکان عمده را درباره شکل گیری زندگی مدرن پیشنهاد داده اند: دریچه های حرارتی و حوضچه های روی زمین. اگر کار ما درست باشد این به این معنی است که تعداد محیط هایی که روی زمین منجر به تکامل و ظهور زندگی شده باشند واقعاً کم بوده است یا اصلاً نبوده است. تا 3.2 میلیارد سال پیش که حیات شکل می گیرد.