کاربرد سازه های آبی شوشتر نماد مهندسی دوره هخامنشی و ساسانی

معماری سازه های آبی شوشتر را باید نماد قدرت مهندسی ساسانیان در تاریخ دانست که هنرنمایی بی نظیری در طراحی و ساخت و به کاربرد سازه های آبی شوشتر از خود نشان داده اند.این مجموعه در شوشتر به صورت یکجا به عنوان دهمین اثر ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است. در این تحقیق در مورد سازه های آبی شوشتر با ما همراه باشید…

ساختار سازه آبی شوشتر

اساس معماری سازه های آبی شوشتر به ویژه آبشارهایش، تونل هایی دست کند (دست ساز) است که در دو طرف سد سنگی رود گرگر ساخته شده است. این تونل ها آب را از پشت سد به این سوی سد جاری می سازند و از ارتفاع 65 متری به رود می پیوندند. سازه های آبی شوشتر مجموعه ای به هم پیوسته از پل ها ,بندها ,آسیاب ها ,آبشارها ,کانال ها و تونل های عظیم هدایت هستند که در ارتباط با یکدیگر کار می کنند.

مجموعه سازه های آبی شوشتر و آسیاب های آبی با توجه به زمان ساخت آن ها در دوران ساسانیان, از شاهکار های فنی و مهندسی در جهان است. این شاه کار هم در ایران و هم در جهان بی نظیر است. در جنوب محوطه آبشار ها را به نقاط مسکونی مشرف به مجموعه متصل کرده است. همه محوطه آبشارها و سازه های آسیاب از سنگ خارا و ملات آهک و ساروج ساخته شده و اتاق های تودرتوی محوطه نیز از حجاری سنگ ها و دیواره های سنگی رود ساخته شده اند.

در مسیر پلکان اتاقک هایی مشاهده می شود که به مهم ترین کاربرد سازه های آبی شوشتر یعنی محل استقرار نگاهبانان سازه های آبی اشاره دارد. قدمت این اتاقک ها نیز به دوران ساسانیان بر می گردد.این اتاقک ها ویژگی مهم دیگری هم دارد وآن پنجره های موازی و روبه روی دهانه آبشارهاست. این پنجره های سنگی را فقط برای نگاهبانی ودید در شب و روز دهانه های آبشار ساخته اند.

به گزارش باریتیز تحقیق در مورد سازه های آبی شوشتر از این واقعیت نیز پرده برداشت که هرودوت نیز درباره  پلکان های شوشتر نوشته است و سنگ نوشته هایی در مسیر آن مشاهده می شود که بیانگر قدمت باستانی آن است.